Soms kunnen we enorm getriggerd worden. Boosheid, angst of verdriet spelen dan op. In deze situaties lopen we de kans ons te verliezen in het verhaal of in oude pijn. Dit om niet te voelen wat er nu echt geraakt wordt.

Juist op die momenten en in die situaties dat het oncomfortabel is, op die momenten dat oude pijn getriggerd wordt. Dat je innerlijk kind schopt, slaat, huilt en weg wil rennen. Worden we uitgenodigd bewust te kiezen het eens anders te doen. Om de keuze te maken kwetsbaar te zijn, een open hart naar onszelf en de ander te houden, hoe verschrikkelijk naakt en eng dat ook voelt. Daar waar alle patronen gaan roepen het niet te doen, toch te kiezen voor het hart, voor je ware ik. Wat een vrijheid.

In dit blog lees je over mijn directe ervaring.

Ik zit in de bus en ik voel de wereld om me heen razen. Langs de weg zie ik reclameborden voorbij flitsen waarop staat ‘Nu nog sneller internet!’ en ‘Interactieve tv, zodat je niets meer hoeft te missen!’. Achter me klaagt iemand dat haar nieuwe stijltang niet de volgende dag bezorgd is terwijl ze toch écht voor 21uur ’s avonds besteld had. ‘Ik ga echt wel een slechte recensie schrijven’ hoor ik haar totaal aangedaan zeggen.

Waar komt deze onrust en de drang naar meer en sneller toch vandaan? Waar zijn we zo naar onderweg?
Mijn waarneming is dat dit komt door hoe we dit onrustige gevoel en het gevoel van tekort en gemis interpreteren. Onrust is weerstand op het huidige moment. Hoe harder je je best doet het huidige moment anders te willen of een gevoel weg te willen hoe meer het zich laat zien. (What you resist persists.)

De momenten waarop je onrust en gemis ervaart zijn een mogelijkheid om jeZelf te bevrijden van die beperkende overtuigingen die je klein en ongelukkig maken. Deze gevoelens wijzen je de weg naar een liefdevolle verbinding met jezelf.

In dit blog lees je hoe je dit kunt realiseren.