Falen bestaat niet
Falen bestaat niet?
‘Falen bestaat niet, je kunt alleen leren’ is een mooie tekst voor op een koelkastmagneet. Ik hoorde het mezelf ook regelmatig zeggen tegen kinderen die faalangstig zijn. Op school hanteren de juffen en meesters het zinnetje: ‘van proberen kun je leren’.
En ja, het is ook echt zo dat je van gewoon maar doen en proberen leert. Maar waarom blijft het dan toch zo gruwelijk spannend om (nieuwe) dingen te ondernemen? Om eindelijk eens aan zangles te beginnen, om een blog te schrijven, om een vraag te stellen in gezelschap of om je eigen bedrijfje te beginnen. Kortom wat maakt het toch zo spannend om jezelf te zijn en jezelf te laten zien? Voor mij was dit een terugkerend thema dat alle donkerte in me omhoog kon halen. Vandaar dat ik er nu eens een fonkelend en stralend licht op wil schijnen.
Angst is een heftige emotie, in mijn geval kan angst me totaal doen bevriezen. Dit kon al gebeuren wanneer ik teksten op mijn website wilde aanpassen. ‘Aaaah! Maar dan kunnen anderen hier een mening over hebben en mij, uh ik bedoel mijn teksten afkeuren.’ Ik kreeg dan de neiging om me op en af te sluiten voor de buitenwereld want ik wilde niet dat iemand mijn onzekerheden zag en de vernietigende conclusie trokt dat ik niet ‘perfect’ ben. Maar wat dan, dan ben ik alleen met ‘Bevriezende Betty’. Ehm ja, misschien moet ik haar eerst even voorstellen.
Ontmoet Bevriezende Betty: het angstige meisje in mij dat mij koste wat het kost wil behoeden voor teleurstelling. Al het nieuwe en onbekende is levensgevaarlijk en alle risico’s moeten vermeden worden. Dit doet ze door m’n hoofd vol te stoppen met negatieve gedachten wanneer ik me wil uiten of iets wil ondernemen.
Toen ik een paar jaar geleden op het punt stond om een reisje voor mezelf te boeken omdat iets in mij riep dat het me goed zou doen om een tijdje in stilte in de natuur te zijn, voelde ik me energiek en siked. Toen sprong Bevriezende Betty op, klom op het podium en nam plaats op haar troon van ijs. Ze hield een vernietigende toespraak: ‘ah joh, straks is het slecht weer en dan heb je al je geld weggegooid, misschien is de accommodatie wel super ranzig en dat is niks voor jou, misschien is die gastvrouw helemaal niet aardig en krijg je niet wat ze belooft.’Zo ging ze nog even door en ik voelde alle positieve energie uit me weg vloeien en ik werd opgevuld door twijfels en angst. Aangenaam kennis te maken?
Oké, terug naar het aanpassen van teksten op mijn website. Dus daar ben ik dan, alleen met Bevriezende Betty. Ze krijgt nu extra veel ruimte en aandacht omdat ik me van alles en iedereen heb afgesloten. Ze bestookt me met haar ijskoude woorden die m’n onzekerheid laten groeien en ik zie alleen nog maar gigantische grommende beren op de weg. Het is gelukt, ze heeft me ‘gered’ van de levensbedreigende activiteit van teksten schrijven voor m’n website. Samen kruipen we ‘veilig’ op de bank en kijken we een heel seizoen van Orange Is The New Black. En dan kruipt er nog iemand bij ons op de bank ‘Shameful Sandy’, maar dat is weer een ander verhaal….
Angst had me aardig in haar greep en het blijft een leerproces maar ik leer hier steeds beter mee om te gaan. Wat mij hierbij helpt is bewust worden van wat er gebeurt en hier even helemaal bij stil staan. Mezelf toestaan de angst helemaal te voelen zonder er verhalen op te plakken. Open zijn over wat er bij me speelt door erover te praten, hoe eng dit soms ook is, helpt me ook. En last but not least een reality-check. Wanneer Betty op haar troon zit lijken haar woorden namelijk de enige waarheid maar is dat ook zo? Heb ik al m’n geld weggegooid wanneer het slecht weer is tijdens mijn reis? Nee, misschien zie ik dan wel een magische waterval die alleen tevoorschijn komt wanneer het regent en waar honderden glitter-strooiende-elfjes op af komen die al m’n angsten wegtoveren en me achterlaten met een geweldige prinsessenjurk.
Dus ja, die reis heb ik gemaakt. Ik werd me bewust van de one-eighty die dat energieke gevoel maakte, ging rustig op een stoel zitten en hoorde de tirade van Betty. Ik besloot m’n twijfels en angsten te delen waardoor ik direct meer objectiviteit ervaarde. Ik kon de tirade van Betty zien voor wat het werkelijk was: angst. Ik erkende Betty en bedankte haar voor het feit dat ze me wilde behoeden voor teleurstelling. Ik vroeg haar van haar troon te gaan en plaats te maken voor een andere vriendin. Met frisse tegenzin nam ze plaats op een krukje en maakte ze ruimte voor Avontuurlijke Anna die met haar rugzak op haar rug dartelend het podium besteeg.
De reis was een van de meest inspirerende en leerzame ervaringen uit m’n leven tot dan toe en ik heb sindsdien wel 2 nieuwe websites gebouwd. Eat that Betty!